rozłóg

rozłóg: rozłóg {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. rozłógłogu {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w stylu podniosłym: szeroko rozciągający się, otwarty obszar; pole, niwa, błonie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zielone rozłogi. Trakt prowadził przez puste rozłogi. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'występujące w niektórych roślinach pędy płożące się po ziemi lub pędy podziemne, wypuszczające nowe korzenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozłogi truskawek. Wyrywać rozłogi perzu. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

rozłóg — m III, D. rozłógłogu, N. rozłógłogiem; lm M. rozłógłogi 1. poet. «rozległy obszar, otwarta przestrzeń, otwarte pole; niwa, błonie, step» Rozłogi zbóż, ściernisk. Droga wiodła przez puste, zielone rozłogi. Wiatr hulał po rozłogach. 2. zwykle w lm … Słownik języka polskiego
wić — I ż V, DCMs. wici; lm MD. wici 1. «długa, cienka, elastyczna gałązka, np. wierzbowa, brzozowa; witka» Brzozowa, wierzbowa wić. 2. anat. «nitkowaty wyrostek będący aparatem ruchu, charakterystycznym przede wszystkim dla organizmów jednokomórkowych … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias